Prolog

Witajcie!
Założyłam ten blog, aby opisywać szkolne przygody Lily Evans. Mam nadzieję, że blog się spodoba i bez niepotrzebnych wstępów zapraszam do przeczytania prologu.

----

Śnieg pruszył, jak nigdy dotąd, a Hogwart coraz bardziej pokryty był białym puchem. Płatek śniegu spadł mi na rękę. Tylko zdążyłam go zobaczyć i już się rozpuścił, pozostawiając po sobie jedynie wodę.

Czy z ludźmi nie jest tak, jak z tym płatkiem? Przychodzą i odchodzą, pozostawiając po sobie jedynie wspomnienie...

Siedziałam pod drzewem obok jeziora, zastanawiając się nad życiem, nad pierwszym dniem w Hogwarcie, nad przyjaźniami, jakie nawiązałam w ciągu tych kilku lat. Czy wyobrażałam sobie, że w pewnym momencie będę tak szczęśliwa i jednocześnie nieszczęśliwa? Na pewno nie. Myślałam tylko o zabawie związanej z magią.

Ale jak magia ma się do tego, co teraz czuję? Odpowiedź brzmi: nijak. Gdyby była tak potężna już dawno uleczyłabym wszystkie swoje smutki. Może ona wcale nie jest tak potężna? Może istnieje coś potężniejszego?

Nagle, zobaczyłam orzechowe oczy, przyglądające mi się z oddali. Były piękne, podobnie, jak osoba, która była ich posiadaczem. I nagle zakiełkowała we mnie pewna myśl...

O nie, nie zrobię tego.

Ależ oczywiście, że zrobię!

Już nie myślałam, tylko puściłam się biegiem w kierunku przyglądającej mi się osoby, która zrobiła to samo. Bez namysłu połączyłam swoje usta z Jego ustami, czując, że w końcu jestem szczęśliwa. Smutki ostatnich dni uleciały, zostawiając po sobie jedynie ciepło naszych warg i rąk.

Znałam już odpowiedź. To miłość jest najpotężniejszą magią na świecie.