ROZDZIAŁ IV Tajemnice

Chłopak w końcu spojrzał na mnie, robiąc przy tym minę, którą ja miałam teraz na ustach. Po chwili wahania, podeszłam w końcu do Niego, wcześniej szczypiąc się w rękę, aby upewnić się, że to nie sen.

- Chris? Jak to możliwe, co tu robisz?

- Chyba o to samo powinienem spytać.

Ta sytuacja była po prostu komiczna. Właśnie się okazało, że chłopak, który był moim sąsiadem od wakacji, jest czarodziejem. Tylko czemu się nie domyśliłam, czemu sam mi nie powiedział? Coś mi tu nie grało.

- Ale... Dlaczego dopiero teraz cię widzę?

- Wiesz, miałem... pewne problemy z dotarciem. Co teraz masz? - chłopak wyraźnie się wykręcał. Nie wiedziałam o co w tym chodzi, ale postanowiłam sobie, że się dowiem. Tylko w jaki sposób?

- Numerologię w zachodniej wieży. Z Krukonami.

- Wygląda na to, że mamy razem lekcje.

Reszta dnia przebiegła mi spokojnie. Chciałam się więcej dowiedzieć o tajemniczym Chrisie Grancie. Nie wiedziałam czemu, ale wydawał mi się jakiś podejrzany.

W wakacje spędziliśmy ze sobą bardzo dużo czasu, praktycznie byliśmy nierozłączni. Severus miał swoje zajęcia, Petunia uważała mnie za dziwoląga, jedynym przyjacielem był dla mnie, poznany pewnego dnia na placu zabaw Chris. Jak to możliwe, że okazał się czarodziejem?

Szłam właśnie spokojnie przez korytarze Hogwartu, gdy go ponownie zobaczyłam. Szczęście mi dziś dopisywało! Postanowiłam, że pójdę za nim.

Schowałam się za pierwszą lepszą zbroją i przeczekałam, aż Chris koło mnie przejdzie. Na szczęście niczego się nie domyślał. Było jeszcze w miarę wcześnie, choć słońce powoli zachodziło, więc po korytarzach przechadzało się jeszcze dużo uczniów. Większość z nich zmierzała prawdopodobnie do swoich Pokojów Wspólnym. Mimo małego tłumu, zachowywałam się ostrożnie.

Co ja takiego wyprawiałam? Przecież to zwykły przypadek, że Chris okazał się czarodziejem. Ale intuicja podpowiadała mi coś innego. Nie chciał mi zbyt dużo o sobie zdradzić. Może dlatego, że myślał, iż jestem mugolką. Ale dalej coś mi nie grało. I musiałam się dowiedzieć co.

Okazało się, że Chris zmierzał na błonia. O tej porze? Dziwne. A jeszcze bardziej zaskoczył mnie, gdy zaczął kierować się w stronę Zakazanego Lasu.

Nagle przystanęłam. Nie wiedziałam po co on tam zmierza. Może okaże się, że jest... po prostu zły? Tak szczerze mówiąc to bałam się po prostu tego, co zobaczę z Lesie, skrywającym magiczne zwierzęta, w tym także potwory. Nie wiadomo, co mogło czyhać pod każdym drzewem.

Ciekawość przezwyciężyła strach. Byłam w końcu Gryfonką. Dalej szłam za niczego niespodziewającego się Chrisem. Gdy brunet wkroczył do Zakazanego Lasu, ja znajdowałam się jeszcze na wolnej przestrzeni. Lekko przyspieszyłam i czym prędzej schowałam się za drzewem.

Okazało się, że Chris w końcu przystanął. Pochylał się nad czymś, lecz nie mogłam zobaczyć co to było. Obeszłam więc Chrisa dokoła, chowając się za drzewami i już stawiałam ostatni krok, gdy nagle... Trzask!

- Kto tam jest? - brunet wstał jak oparzony i zaczął rozglądać się między drzewami. Był już tak blisko mnie. A ja nie miałam żadnej drogi ucieczki. Musiałam się ujawnić.

- To ja.

- Lily? Śledziłaś mnie?

- Ja... Po prostu zobaczyłam, jak wychodzisz z zamku i wydało mi się to dziwne, więc poszłam za Tobą. Wiesz, jest już trochę późno, mogło Ci się coś stać.

Chris widocznie nie uwierzył w moje słowa. Przypatrywał mi się, a ja starałam się odwrócić wzrok.

- Nie ufasz mi. Właściwie, nie dziwię ci się. Nigdy nic o sobie nie mówiłem, a na dodatek dziwnie się teraz zachowuję. Ale moja historia jest trochę skomplikowana...

- Mamy dużo czasu. - Uśmiechnęłam się i usiadłam na lekko wilgotnym mchu, oczekując strasznej, mrożącej krwi w żyłach opowieści

- Właściwie to nie wiem, co chcesz wiedzieć. Wcześniej mieszkałem w Stanach, chodziłem tam do szkoły, ale... pewnego dnia moi rodzice podpadli pewnemu czarodziejowi i musieliśmy się wyprowadzić. A do Hogwartu przybyłem dopiero wczoraj z powodu pewnych problemów. No i tyle.

- A wyjaśnisz jakich problemów i o co chodzi z tym całym czarodziejem?

- Może to zostawimy na inny termin. Teraz chciałbym ci pokazać powód dla którego tu przyszedłem.

Chłopak podszedł do miejsca, z którego wcześniej go odciągnęłam i kogoś zawołał. Nagle zza drzew wyłonił się piękny, czerwony ptak, wielkości łabędzia. Jego ogon, szpony i dziób był złoty.

- Czy to feniks?

- Tak. Nazywa się Tony. Nie jest mój, właściwie do nikogo nie należy. Znalazłem go całkiem niedawno, myślałem, że jest chory. Próbowałem mu pomóc, ale on umarł, aby następnie się odrodzić. Teraz jest moim najlepszym przyjacielem.

- A co z twoimi przyjaciółmi ze Stanów?

- Nie kontaktujemy się już. Co powiesz na powrót do szkoły? - Chris znów zmieniał temat. Nie podobało mi się to.

- Dobra, ale co z twoim feniksem?

 Nie wiem, jakoś sobie poradzi. Próbowałem trzymać go w zamknięciu, ale on lubi wolną przestrzeń, szczególnie ten las. W końcu, ma tu dużo jedzenia.

Ruszyłam wraz z Chrisem w stronę zamku. Nie mogło umknąć mojej uwadze, że zachowywał się nienaturalnie. Gdy tylko zaczynałam jakiś temat związany z jego przeszłością, urywał go. Uznałam, że nie będę naciskać, ale w końcu wyciągnę od niego to wszystko. Miałam wrażenie, że ma problem, z którego nie może się nikomu zwierzyć.   

Gdy znalazłam się w dormitorium, zaatakowały mnie dziewczyny. Zbyłam je wyjaśnieniem, że musiałam się przewietrzyć. Chyba im to wystarczyło, bo zakończyły swoje dochodzenie. 

Dzisiejszego wieczoru nie mogłam zasnąć. Wciąż myślałam o Chrisie i nie miałam zielonego pojęcia dlaczego. Pamiętałam go jeszcze z wakacji, gdy razem przechadzaliśmy się uliczkami osiedla, chodziliśmy na dyskoteki, do kina. To było naprawdę piękne uczucie zaznawać tych wszystkich wynalazków mugoli  po czterech lata uczęszczania do szkoły Magii i Czarodziejstwa. A oprócz tego czułam, że mam naprawdę dobrego przyjaciela. Nie wiem jak mogłam pomyśleć dzisiaj, że ma złe zamiary. Ale mimo to, nadal coś ukrywał.

-----

Jeśli chodzi o sprawy organizacyjne to co myślicie o nowym szablonie? Mi się bardzo podoba. Z jego dodaniem wiele się zmieniło. Dodałam zakładki itd. Jak wam się ogółem całość podoba?